Kolejna jedynka w dzienniku to wina nauczyciela, bo nie nauczył dziecka, a może rodzica, bo go nie dopilnował? W relacji na linii rodzic – nauczyciel, łatwo jest o tego typu zrzucanie na siebie odpowiedzialności za niepowodzenia ucznia. Tymczasem to współpraca między nimi oraz ich wzajemna komunikacja jest gwarancją sukcesu dziecka. Jak sprawić, by nauczyciel i rodzic “grali w jednej drużynie”?
Poniżej prezentujemy zestaw porad – zarówno dla rodzica, jak i dla nauczyciela, które pozwolą im wypracować pozytywną relację, a także przyczynią się do sukcesów szkolnych oraz wychowawczych dziecka.
Rodzicu:
Nie krytykuj nauczyciela przy dziecku. Rodzic ma oczywiście prawo do analizowania pracy nauczyciela, jednak dzielenie się tymi opiniami z dzieckiem powoduje, że traci ono szacunek do nauczyciela i zapał do nauki.
Nie obarczaj winą za niepowodzenia tylko nauczyciela. Nie zawsze słaba ocena w dzienniku to wynik niewłaściwej metody przekazywania wiedzy przez nauczyciela. Przyczyn może być wiele: złe samopoczucie dziecka, trudności z koncentracją bądź wpływ rówieśników – warto je odkryć, zanim pochopnie ocenimy nauczyciela.
Pamiętaj, że sukces dziecka zależy również od Ciebie. Nawet, jeśli nie w każdym przedmiocie szkolnym jesteśmy mistrzami, możemy wspomóc się innymi formami domowej nauki, na przykład wspólnie z dzieckiem rozwiązując zadania online na platformie edukacyjnej. Jedną z takich platform zgodnych z aktualną podstawą programową MEN jest Squla.pl, która zawiera tysiące zadań ze wszystkich przedmiotów szkoły podstawowej, a oprócz nauki gwarantuje również zabawę dla całej rodziny.
Informuj nauczyciela o ważnych kwestiach. Najczęściej sytuacja rodzinna ma swoje odzwierciedlenie w ocenach dziecka i jego stosunku do szkoły. Konieczne jest poinformowanie nauczyciela o problemach rodzinnych, wychowawczych lub zdrowotnych, jeśli takie się pojawią.
– Współpraca rodziców z nauczycielem oparta na dobrych relacjach i zaangażowaniu obu stron to klucz do budowania sukcesów edukacyjnych dziecka, jego motywacji i umiejętności brania odpowiedzialności za własny proces uczenia się – mówi Elżbieta Piotrowska-Gromniak, Prezes Stowarzyszenia Rodzice w Edukacji. – Wymaga to bardzo dobrej komunikacji między nauczycielem a rodzicem, bieżącego przepływu informacji zarówno o mocnych jak i słabych stronach dziecka, a także wspólnego podejmowania decyzji jak razem wspierać dziecko w rozwoju, rozwijać jego mocne strony, zamiłowania i pasje.
Nauczycielu:
Bądź kompetentny. Nauczyciel powinien być ekspertem w tej dziedzinie, w której naucza i cechować się profesjonalizmem. Dzięki temu rodzic będzie miał poczucie bezpieczeństwa, że oddaje dziecko w dobre ręce.
Staraj się zrozumieć sytuację rodzinną dziecka. Dziecko może skrywać jakieś osobiste problemy, a jego opuszczanie się w obowiązkach nie zawsze musi wynikać z lenistwa.
Informuj rodzica o swoich spostrzeżeniach. W końcu to nauczyciel ma szansę obserwować dziecko w gronie rówieśników i jako pierwszy może zauważyć coś niepokojącego.
Nie przenoś swojego stosunku do ucznia na jego rodzica. W każdej klasie zdarza się problematyczne dziecko, z którym nauczyciel ma kłopoty. Błędne jest jednak przenoszenie swojej niechęci na rodzica takiego dziecka. W takiej sytuacji najlepiej wspólnie z rodzicami wypracować rozwiązanie problemów swoich podopiecznych.
Nauczyciele oraz rodzice mają jeden wspólny cel – stworzyć dziecku jak najlepsze warunki do nauki oraz rozwoju. Ten cel już sam w sobie powinien dać im do zrozumienia, że grają w jednej drużynie, a nie przeciwko sobie – mówi Małgorzata Munzer z platformy edukacyjnej Squla.pl. – Najważniejsze jest to, aby relacja między rodzicami a nauczycielami była oparta na wzajemnym szacunku, bo dzieci w szkole oraz w domu uczą się również relacji międzyludzkich.
